iş

canım çok sıkkın. 20 dakika öncesine kadar yarın sabah istanbula yola çıkıyordum. şimdiyse ancak pazar günü yola çıkabileceğim... işler bitmedi... bildiğin sanayi işçisi gibi çalışıyorum... halbuki bunu yapıyor olmamalıydım. başka insanların sorumsuzluğu yüzünden iş başa düştü. elimden geleni yapıyorum ama olmadı işte... olduramadım..

bu seferi için kendime kızmıyorum ama bir daha bu olursa işte o zaman saçımı başımı yolarım. babamlada kavga ettik zaten... sinirlerimi bozmamak için elimden geleni yapıyorum ama... nafile. ah bir istanbula dönebilsem... evimde bilgisayarımın başına bir oturabilsem... dünyalar benim olacak... o kadar özledimki evimi... doruğu falan... arman burda zaten. yediğimiz içtiğimiz bir. onu özlemedim XD

birde şunu farkettim ki; benim arkadaşlarım arasından işime "gel yardım et" diye çağırabileceğim kimse yok galiba... arman bayçanın bir sürü böyle arkadaşı var... hem kıskandım hem saygı duydum ona... benimkilerin başka özellikleri var onunkilerin başka tabi. ama genede içinde bulunduğum durumda benim kaynaklarımın bir faydası dokunmadı... demekki bende ortamımı buna göre daha farklı kurmuşum.. beklentilerim isteklerim farklıymış insanlardan. bunun üzerinde düşüneceğim... bazen darlanıyor içim... bu da o anlardan biri işte. sinir stres yüzünden. yapıcak birşey yok. neyse olsundu. önemli değildi...

birde bunlardan ayrı olarak, çalışan üreten insanlardan oluşan arkadaşlarımın olmasını istiyorum. hiç yok be kardeşim etrafımda. yeni yeni, tek tük. kardeşlerim, üretelim kalkınalım. ben çalışan adamı severim. 2 3 seneye çok daha başka bir adam olacağım. göreceksiniz. çok güzel bir herif olucam. yeme de yanında yat tadında :))

ben yatmaya kaçanzi. iyi geceler herkese.