Evlenme çağım geldi. Çok ilginç geliyor durumumun böyle olması bana. Düşünmeye sorgulamaya itiyor beni.
Ben şunu biliyorum ki; geçmişte yaptıklarımız, yaşadıklarımız bizi bugün ileriye götüren, hareket etmemizi sağlayan yakıtın ta kendisidir.
Hiç pişman olmadım geçmişte yaşadıklarımdan. Ne aşklarımdan, nede ayrılıklarımdan.
Ama aşık oldum, defalarca hemde. Her seferinde daha da çok.
Şimdi kendimi evlenirken hayal ediyorum. Evleneceğim kadına nedense yaşadığım aşklar ile ilgili hesap vermek zorunda kalırken resmediyorum kendimi. Doğrumudur bu kadının bana hesap sorması? Çünkü geçmişte yaşadıklarımla ben "ben" oldum. O kadın da "ben"i sevdi...
Geçmiş ilişkilerimin bende bıraktığı bir yara galiba bu. Bunu, bu yarayı iyileştirmek gerek. Hesap vermekten korkmuyorum, korktuğum şey geçmişin tekerrür edip huzurumun içine etmesi. Hayatımı eşimle bir ömür geçmişe takılı kalarak yaşamak istemiyorum. Bu benim en büyük korkularımdan biri galiba. Çünkü ben geleceğe odaklanmayı tercih eden bir insanım.
İnsanlar sürekli değişir çünkü... En güvendiğin insan, gün olur satar; Hiç ihtimal vermediklerin gün olur yardımına koşar. Böyle garip bir döngüdür hayat. Ben çok değiştim. Hiç yapmayacağım, benden hiç beklenmeyecek şeyler bile yaptığım oldu. Hayatı anladıkça, kendimi anladıkça...
Bir aşk adamı olan ben, senelerdir (Yazarken bile hala şaşırıyorum) aşık olmadım. Hayata karşı olan çekingenliğim yerini girişkenliğe, aşka karşı olan girişkenliğim yerini çekingenliğe bıraktı. Bu bir seçim değildi. Bu kalbim bana ne emrediyorsa onun sonucuydu. Kaderdi... Yada belki keder...
Sütten ağzı yanan yoğurdu üfleye üfleye yermiş. Ben ise sütü içmeden önce koklayanlardanım. Bozukmu, sıcakmı, lezizmi diye meraklanır dururum hep. Sütten ağzı yanan denince, sütü kana kana içen birisi canlanıyor gözümde. Benim gibi ihtiyatlı yaklaşmayı sevmeyen birisi...
Çok yüksek beklentilerim var belkide. Hem kendimden hem karşımdakinden. Mantıksız şeyler değil istediklerim. Ama ne yazıkki istediklerimi bulmakta zorlanıyorum. Bazen kendime yıkıyorum bu yüzden suçu... Kabul etmeliyimki çok ta kolay birisi değilim. Ama geçtiğimiz birkaç senede şunu gördümki; insan kendisi gibi delileri bulduğu zaman hayatta, ancak o zaman huzur ve mutluluğa ulaşıyor.
Kendim gibi bir deli bulmam lazım. Onunla birlikte çoğalmak istiyorum. XD
"sonuçta geçmişimin üzerine yeni bir gelecek kuruyorum. hayallerle gerçeklerin en güzel birleşimini. geçmişimden pişman değilim. geçmiş geçmişte kaldı. onu da günüme taşımayacağım. olduğu yerde bıraktım. kırmadan bir kutuya doldurup kaldırdım. baş ucumda değil, bodrum katında örümceklerin arasında da değil. olması gereken yerde. geride sadece..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder