13 Ağustos 2012 Pazartesi

7x7 arazi aracı

Duygusal post en son ocakta yollamışım. Agustostayız. 7 ay.
Kendimi o kadar kapatabilmişim demekki. Yada umursamamışım o kadar.

Kimseyle sevişmedim de. Bilmiyorum neden. Aslında başlı başına bir cevap bu zaten. düşünmediğimden, umursamadığımdan. büyük ihtimalle de uğraşmak istemediğimden.
belkide kendimi çözmeyi bekliyor olmamdan.
aynı hataları, aynı doğruları yapmak istemediğimden. yaptığım güzellikleri yeniden bir başkasına yapasım yok.

ama öyledir aşk. tekrar hissedersin onları yapabilecek gücü içinde.
neyse işte kısaca kimseye güzellikler sunasım yok. kötülükler sunasım da yok.
hiç vaktim yok kimselere birşeyler sunacak.
hayatta buna vakit de yok aslında; eğer işini hakkıyla yapıyorsan.
sevgilin işin oluyorsa eğer. umursuyorsan o kadar. belkide ilerde bir gün aldatılacağını bile bile.
elinle alın terinle ürettiklerini çocuklarınmışcasına sevince.

artık müzisyen değilim.

mühendisim. LOL

kızlar yok, içkiler vs. hayat çok değişmedi onlar dışında gerçi. gene oyun oynuyorum geceleri. yeni olaraktan dalmaya başladım. ilerlettim kendimi baya bi. tek sıkıntısı yalnız başına yapılmaması gereken bir spor. ve bu sebepten denk olduğun birileri ile birlikte gitmen gerekiyor dalışa. hayatını dalış arkadaşına emanet ediyorsun.

tıpkı evlendiğin kadına emanet edebileceğin gibi belki. ne alakası var? dibe indiğin zaman orda ölmemen yanındakinin seni ne kadar kolladığı ile alakalı. dipten çıkabilmek için (hayattada iniyoruz dibe yer yer, bu aşikar) bir desteğe ihtiyacın olur. şakası yoktur, çünkü muhtemelen sadece bir kez ihtiyacın olur hayatta. işte o zamanı kaçırmayacak bir hayat arkadaşına ihtiyacın var. evlilikteki gibi. burasını benzetiyorum.

2010 yılbaşında
2011 yılbaşında yalnızdım.
2012'de de

uzun geldi bana bu süre. kendi rekorlarımı egale ettim.
birde 2010 mu 2011 yılbaşımıydı emin olamadım, dönüp bakmam gerekti facebooktan emin olabilmek için.
2 yıl 8 ay aşk olmadan geçen.
1.5 yıl onla bunla sevişerek geçen
1 sene her sabah kalkıp sadece ve sadece iş'i düşünerek güne başlayan
1 sene daha da o şekilde geçirmeyi planladığım bir hayat.

7 sene yaptığım upuzun tatilimin moralman verdiği boost güzel.

7 ay... kalbimin bana verdiği tatil. günlük endişelerim vardı sadece. iş ile ilgili. ufak tefek aile konuşmaları falan. evimin neresine ne alsam. zıpkın konuşunda araştırmalar. iş könusundaki tecrübeler, sürtüşmeler.

7 ay önce ne hissettiğimi hatırladım tekrar.

tatmin olmak.
konu dönüp dolaşıp buna bağlanıyor belkide. tatmin oluyordum bir şekilde, şimdi ise öyle değil demekki.
neyse. yazdığım kadar değil hislerimin derinliği. en azından öyle olsa iyi olur. gerçi farketmez; bugüne kadar ölmedim, yarında yaşıyor olurum. rahat ol, geniş oyna :)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder