umarım

neden unutamıyorum eski sevgililerimi? bahaneler falan yok bu sefer, sebepler falan... doğrumu yanlış mı bu? onu merak ediyorum... dün akşam damlayı düşündüm mesela. sonra biraz daha az olaraktan elayı.. fulyayı düşündüm. ayrıldığıma pişman olduğum tek kadın o dur. tamam bunu anlayabiliyorum. ama ya diğerleri? onlardan ayrıldığıma hiç te pişman değilim... ama içim buruk kalmış be.. mesela damlayla ayrılalı kocaman bir sene geçti... o zamanki halimi özlüyorum... o zaman olduğum insanı... sonra ne çok şeyler yaptım yaşadım... inandığım savunduğum değerlerimi nerelere çarptım, nerelere attım... kendimi kaybediyorum sanki yavaştan... hiç böyle hissetmemiştim... hayatımda hiç bu kadar tembel olmamıştım.... hiç kendimi bu kadar kusurlu hissetmemiştim, bu kadar başarısız... bu kadar isteksiz...

yaşamaktan keyif almıyorum şu an... sokaklara çıkmaktan... dolaşmaktan, şiir yazmaktan, şarkı söylemekten... evet ben minik bir bohem dim... şimdi renkleri solmuş bir vazo gibiyim, gri ve içi boş...

umarım ilerleyen yazılarımda ya ölmüş, yada bu halimden kendimi kurtarıp ta o eski halime dönmüş olurum.. umarım biraz sorumluluk edinmiş olurum... ve umarım bol param olur :P ve umarım hayatımın aşkını yaşıyor olurum. ve umarım cennette olurum. ve umarım........ umarım işte, umarım da umarım...

bide kız arkadaşlarımı dorukla tanıştırmamaya dikkat edicem bundan sonra... öyle bir karar aldım...

bye