bir yerden sonra kaşarlıyor insan. o zamana kadar ki bakış açısını yavaş yavaş geliştirerek oluşturuyor. ama burdaki kilit nokta çok şey yaşamış olmakta. sert koşullarda yetişen bir birey güçlü oluyor.
bu aralar birisine takıldım. kendisini çok merak ediyorum. çok espiri birisine benziyor. derin bir insan olduğunu düşünüyorum.
hayatında çok ani ve sert/zor kararlar almış birisi. sonrasında girdiği yol; aslında hepimizin girmek istediği, hatta bazen teşebbüs ettiğimiz, ama korkudan yapamadığımız bir yol.
işte bu yüzden çok merak ediyorum onu, tanışmak istiyorum. kendi şeytanları ile yüzleşmiş gibi. bende kendiminkilerle yüzleşmeye çalışıyorum. birazcık yardım alsam deneyimlerinden fena mı olurdu?
ilginç biri miyim?
dudaklarım çilek tadındaymış, öyle dediler geçen gün. çok sevindim. çünkü çileği çok severim. bi kız arkadaşım vardı, onunkilerde yengeç bacağı tadındaydı. o da çok şanslı bi kız. benim dudaklarım öyle olsaydı dayanamayıp dudaklarımı yerdim.
dün omuzlarımla oynarken elim, boynumdan köprücük kemiğine uzanan kaslarıma ilişti. şöyle bi sıktım kendilerini. hani bilirsiniz rahatlatır insanı. avcumdalarken nasıl desem; bir an hayal ettim. böyle tam kıvamına gelmişler. onları pişirip yemek istedim. çok lezzetli olurlardı heralde. hissiyat öyleydi.
blogumun başlığını değiştirmeye karar verdim. o hikayenin ilk kısmıydı. şimdi yeni bir part açmanın vakti. değiştim, yeni bir bakış açısı edinmeye başladım. ilk kısım bu başlangıç la ilgiliydi. şimdi bu değişimi yazmanın vakti.
ben değişiyorum tabi. yazılarla pek alakası yok. :) ama görmesini bilen için pek ala olabilirde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder