hemen nasılda alışıyorum sana anlamıyorum..
eve geldim, kendimi çok kendimle hissettim..
bu evde hiç sevgi yok gibi geldi..
bu evde hiç aşk yok..
ellerin yok, kokun yok, dağınık saçların yok..
aşkım diyen sesin yok..
bakmaya doyamadığım güzel yüzün yok..
duymaktan bıkmadığım iltifatların yok..
dilediğim zaman kendimi sevdiğim adamın kollarında bulabilme ihtimalim yok..
beni anlayan kimse yok bu evde..
sen olsaydın anlardın beni..
ama bende etkin var..
aşkın var, hemde doruklara bayrak dikmiş gülümsüyo :)
üzerime sinmiş halin var..
ruhumda gezinen parmakların var..
sihirli parmakların..
bugün aşkımın hiç azalmayışına şaşırış günüm..
hala, aklıma geldiğinde, ilk günkü gibi deli deli çarpıyo kalbim..
bugün ilk defa bunun için ağlamak geliyo içimden..
teşekkür ediyorum allaha..
tabiki sanada..
sen beni okuyan insansın..
sanki aklımdan geçenler o aramızdaki görünmeyen kabloyla eşzamanlı olarak senin beynine aktarılıyo..
varlığını bilmek bile beni mutlu ediyo..
sen benim içinsin diyorum aklıma geldiğinde..
bana özelsin, bensin..
sana bağlıyım, beni hayata bağlayan o görünmez kabloyla..
seni sevmenin, senin olmanın, seninle olmanın haklı gururunu yaşıyorum mutlulukla..
seni çok seviyorum bebeğim..
What am i supposed to feel? I dont know for sure... I feel kinda depressed.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder